بی اختیاری ادرار فشاری: مقایسه ای بین نتایج روش های جراحی کولپوسوسپانسیون برچ و نوار ترانس واژینال

سابقه و هدف: روش های جراحی متعددی برای ترمیم بی اختیاری ادرار فشاری در زنان به وجود آمده اند. این مطالعه به منظور مقایسۀ کارآیی دو روش متداول کولپوسوسپانسیون برچ و نوار ترانس واژینال انجام گرفت. روش بررسی: در این تجربی-کاربردی از سال 1372 الی 1391، 283 زن مبتلا به بی اختیاری ادرار فشاری تحت عمل های جراحی کولپوسوسپانسیون برچ (157 بیمار) و یا نوار ترانس واژینال (126 بیمار) قرار گرفتند. نتایج روش های جراحی 6 و 12 ماه پس از جراحی ارزیابی شدند. دویست و شصت و دو بیمار دچار سیستوسل نیز بودند که به صورت هم زمان طی روش های کولپوسوسپانسیون برچ (157 بیمار) یا نوار ترانس واژینال (105 بیمار) ترمیم شدند. یافته ها: از 126 بیماری که تحت عمل نوار ترانس واژینال قرار گرفتند، 119 بیمار (4/94%) در ماه 6 و 63 بیمار (50%) در ماه 12 خشک بودند. از 157 بیماری که تحت عمل کولپوسوسپانسیون برچ قرار گرفتند، 156 بیمار (4/99%) در ماه 6 و 153 بیمار (5/97%) در ماه 12 خشک بودند. مقایسۀ این دو روش جراحی حاکی از اختلافی معنی دار در نتایج به دست آمده، به ویژه در پیگیری ماه 12 داشت (05/0>p). میزان موفقیت ترمیم همزمان سیستوسل در 157 بیمار گروه کولپوسوسپانسیون برچ 100% و در 105 بیمار گروه نوار ترانس واژینال 3/93% بود. نتیجه گیری: با توجه به نرخ شکست بالاتر روش نوار ترانس واژینال در مطالعۀ حاضر توصیه می شود در ترمیم بی اختیاری ادرار فشاری از روش کولپوسوسپانسیون برچ استفاده گردد؛ با این مزیت که طی آن جراح می تواند به طور هم زمان سیستوسل های شدید را ترمیم نماید.